Wyobraźmy sobie, że nasz maluch kroczy dumnie niczym pingwin na plaży – stopy zwrócone do środka, chód może trochę kołyszący, ale pełen wdzięku i entuzjazmu. Taki chód, nazywany potocznie „chodem gołębim”, jest częstym zjawiskiem wśród dzieci, szczególnie w okresie wzmożonego wzrostu. Warto wiedzieć, że choć ten typ chodu może wzbudzać u rodziców niepokój, najczęściej mieści się w granicach normy i samoistnie zanika wraz z wiekiem – aż 98% dzieci wyrasta z tego do 9. roku życia. Bywa jednak, że taki sposób chodzenia może świadczyć o pewnych nieprawidłowościach, dlatego dobrze jest wiedzieć, na co zwrócić uwagę.
Chód gołębi może mieć różne przyczyny, które często nie wymagają większych interwencji. Czasami jest związany z pewnymi wrodzonymi wadami, jak nieprawidłowy rozwój stawów biodrowych, kości udowej czy też nieco „leniwym” kształtowaniem się kości i mięśni u dzieci. Innym razem ma związek z nieprawidłowymi wzorcami napięciowymi – jeśli maluch upodobał sobie siadanie w literkę „W”, gdzie kolana są zbliżone, a pięty skierowane na zewnątrz, może to prowadzić do asymetrii napięciowej i wpływać na ustawienie nóg. Tak jak w przyjaźni – zbytnia asymetria zwykle kończy się lekkimi nieporozumieniami. Inną przyczyną nie zawsze rzadką są problemy z emocjami lub samooceną, wstydem związanym z narządami rozrodczymi.
Warto zaobserwować, jak dziecko się porusza i czy na przykład potyka się o własne stopy. Zwróćmy uwagę, czy chód gołębi jest symetryczny, czy jedna noga lubi „skręcać” bardziej niż druga – taka asymetria to sygnał, że warto skonsultować się ze specjalistą. Istotne jest również, by zauważyć, czy dziecko nie woli chodzić na palcach lub przybierać pozycję „na piętach” z kolanami zbliżonymi. Te „na pierwszy rzut oka” niegroźne nawyki mogą z czasem prowadzić do większych problemów.
W walce z gołębim chodem nieocenione jest odpowiednie obuwie. Dzieciom najlepiej służą buty stabilne, z wygodnym zapiętkiem i dobrze amortyzującą podeszwą. Za ciężkie buty czy balerinki są zdecydowanie na minus. Za duże buty na pewno będą przeszkadzać w prawidłowym ustawieniu stopy! Obuwie, choć kluczowe, to jednak tylko jeden z elementów troski o prawidłowy rozwój ruchowy – codzienna dawka aktywności jest równie istotna. Maluchy, które są ruchliwe i aktywne, łatwiej wzmacniają mięśnie i kształtują prawidłowe napięcia, co sprzyja korekcji ewentualnych asymetrii w chodzie.
Kiedy dziecko ma trudności z poruszaniem się lub jego sposób chodzenia wzbudza niepokój, fizjoterapeuta przeprowadza kompleksowe badanie. Oceniany jest chód, często na specjalnej macie tensometrycznej, która pomaga zrozumieć, jak pracują poszczególne strefy stopy. W badaniach wspomaga również podoskop – urządzenie, które pozwala obejrzeć stopy „od spodu” i dostrzec wszelkie asymetrie w ukształtowaniu kończyn. Manualna ocena napięcia i elastyczności mięśniowej daje obraz tego, jak pracują stawy i gdzie pojawia się ewentualny dyskomfort.
- Obserwuj, jak dziecko siada. - Jeśli preferuje siad w literę „W”, warto delikatnie przypomnieć o zmianie pozycji. Siedzenie w „W” jest wygodne, ale może prowadzić do zaburzeń napięcia mięśniowego.
- Zadbaj o odpowiednią ilość ruchu. - Maluchy naturalnie chcą się ruszać, a ruch pomaga w prawidłowym kształtowaniu układu kostnego i mięśniowego.
- Wybieraj odpowiednie buty. - Unikaj za dużych, za ciężkich lub płaskich balerinek. Dobre obuwie to klucz do prawidłowego ustawienia stopy.
Gołębi chód u dzieci z reguły nie wymaga natychmiastowej interwencji, jednak przy niepokojących sygnałach warto skonsultować się z fizjoterapeutą. Fachowa diagnoza jest niezbędna, by ocenić, czy chód wymaga korekcji za pomocą specjalnych wkładek, terapii manualnej lub ćwiczeń wzmacniających. Regularne wizyty i obserwacja na bieżąco pozwalają wspierać rozwój malucha, jednocześnie korygując wszelkie drobne nieprawidłowości, które mogą zaważyć na jego przyszłej postawie.
Chód gołębi jest naturalnym etapem rozwoju, przez który przechodzi wiele dzieci. Kluczem jest obserwacja i wsparcie, tak by z czasem dzieci mogły w pełni cieszyć się swobodą ruchu bez utrwalonych nawyków, które mogą prowadzić do problemów postawy.
